don't stop blowing

Niet normaal, maar een 3de storm genaamd Ellen raasde dit weekend over onze contreien. Maar ook zij, kon mij niet weerhouden om een lijntje uit te werpen.
Zaterdagmorgend rond 7 uur, stond ik m'n waadpak al aan te trekken naast de auto. Hoofdlampje aan, viskoffertje en camera rond de nek, schepnetje en statief check, hengeltje in de hand. Klaar voor een 10 minuten wandeling!
Aangekomen bij de eerste stek en m'n kleine jerkbait vloog in een boog, toch nog redelijk ver, het sop in. Even op diepte draaien en maar raggen met die hengel. Af en toe een pauze van enkele seconden en hopen op die beet van een vette baars. Niets was minder waar. Het werd een taaie dag met maar enkele volgers en lossers van snoek, zowiezo geen grote maar ze hadden het wel leuker gemaakt als er al 1tje zou blijven hangen. Rond half 10 werd de handdoek in de ring gegooid, de motivatie was weg . Dacht nog bij mezelf ; welke zot gaat er nu met dit weer vissen!?
Na de middag terug op pad, maar ik ben eerst nog wat gaan pionieren, daar ik wat tips had gekregen van iemand bij Robby Fish, die daar net wat spulletjes aan't kopen was. Stekken waar je eigenlijk niet mag vissen, maar ik was te curieus. Dus toch maar eens gaan piepen 😈 hmm ik was achteraf toch niet overtuigd genoeg om er ook eens een lijntje uit te smijten. Wel nog een plek gevonden die bewoond wordt door een bever. Wat wel een leuke verassing was.
Dan maar richting favoriete visstek, in de hoop om toch nog iets te vangen vandaag. En ja ze, er werd gelukkig niet geblankt! 2 baarsjes, waar er 1tje de 40+ haalde en een mooi snoekje. Ook nog enkele volgers gehad van hetzelfde formaat snoek, maar het waren geen doorzetters.
's avonds kreeg ik Wally op de chat om te vragen hoet het was geweest.' ''Misschien moet je toch eens een grote shad ofzo in de speld hangen. Ga je misschien een wat grotere snoek vangen." Zondagochtend terug naar m' n ondertussen vertrouwde stek. De eerste plek werd een blank, en vervolgens op de 2de ook. Pfff, ik begon al te mompelen, dat ik het niet lang meer zou trekken vandaag. Het weer was ook al een demotivatie extra. Alé, toch nog maar eens opschuiven. Nu had ik een rapala plug van zo'n 15 cm in baarsmotief in de speld hangen. Ik doe m'n eerste worp, draai de plug op diepte en geef nog eens 2 deftige rukken. De 3de ruk, was gelijk als vast zitten. Op dat moment zie ik m'n lijn schuin weglopen. Ja eindelijk nog eens beet! En ja, de slip ging nu in overdrive. Wow gast, da's gene kleine! Zeg ik tegen mezelf. Na een minuut of 5 zwaar verweer gaf de snoek dan uiteindelijk toch af en kwam naar de oppervlakte.  What the f...! Die gaat niet in mijn schepnetje! Hopelijk krijg ik ze naar de kant. De spanning was om te snijden. Ik had maar een fluorocarbon voorslag van 40/100ste er op staan en de plug zelf zat volledig binnen. Met veel geluk kreeg ik ze eindelijk aan de kant. Nog trillend van spanning en euforie, probeerde ik ze zo snel mogelijk te meten en foto's te nemen, zodat ze snel terug kon.
118 cm en ik schatte zo rond 14 à 15 kg zwaar. Wat een bak! 

Ik pakte mezelf er op, dat ik nog enkele uren nadien, nog steeds met een grijns rond liep. Zo'n zalig gevoel!
Na de middag nog terug gegaan en nog 3 keer snoek achter de plug gehad. 1tje was ook zo rond de meter, maar niet zo'n bak als die van 's morgens. En die heeft me even er op attent gemaakt om een stalen of titanium onderlijn volgende keer te gebruiken.
Deze snoek greep net voor m'n voeten de plug. Op dat moment sloeg ik aan maar voelde geen weerstand. Voorslag in 2 dus. Gelukkig speekte ze de plug direkt uit en kon ik deze recupereren.
Lesje geleerd bij deze. 
Van mij mag het nog lekker wat stormen de komende 2 weken. Hopelijk kom ik nog eens zo'n 'big mama' tegen 🤗

Geen opmerkingen:

Een reactie posten